အပူဒဏ်သင့်လူနာတွေကိုကုသပေးနေတဲ့ အိန္ဒိယက ပထမဆုံးအရေးပေါ်ဆေးခန်း
အိန္ဒိယနိုင်ငံမြို့တော် ဒေလီက အကြီးဆုံးဆေးရုံကြီးတွေထဲကတစ်ခုမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေတဲ့ ဆရာဝန်ကြီးက ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးဘယ်တုန်းကမှမတွေ့ခဲ့ဘူးတဲ့အကြောင်း ပြောလာပါတယ်။
“ဒါက မကြုံတွေ့ဖူးတဲ့ အပူလှိုင်းပဲ။ ဒီမှာ ကျွန်တော်အလုပ်လုပ်တဲ့ ၁၃ နှစ်သက်တမ်းထဲ အပူလှိုင်းကြောင့် သေစာရင်းလက်မှတ်ထိုးပေးခဲ့ရတာမျိုး မမှတ်မိဘူး။ ဒီနှစ်တော့ လက်မှတ်တွေအများကြီးထိုးပေးနေရတယ်” လို့ ရမ်မနိုဟာ လိုဟီယာ (RMLH) ဆေးရုံက ဒေါက်တာအဂျေးချိုးဟမ် က ပြောပါတယ်။
ဒေလီမြို့ ဟာ နေ့စဉ်အပူချိန် ၄၀ ဒီဂရီစင်တီဂရိတ် (၁၀၄ ဒီဂရီဖာရင်ဟိုက်)ကို ကျော်လွန်နေတာ မေလကတည်းက ဖြစ်ပါတယ်။ အမြင့်ဆုံးဆိုရင် ၅၀ ဒီဂရီစင်တီဂရိတ်နားထိရောက်ပါတယ်။ လေထုအတွင်းစိုထိုင်းဆနဲ့ လေပူတွေဟာ ဒီအပူချိန်တွေကို ပိုပြီးဆိုးရွားလာစေပြီး လူသုံးအလွန်များလာလို့ လျှပ်စစ်မီးပြတ်တောက်တာနဲ့ ရေရှားပါးတာကလည်း ဒီအပူကို ဆထက်ကဲ စေခဲ့ပါတယ်။
ဒီတော့ လူတွေဟာ အပူချိန်ကြောင့် သေဆုံးကြပြီး သတင်းဌာနတွေရဲ့စာအရင်းတွေအရ အပူနဲ့ဆက်စပ်တဲ့ နာမကျန်းမှုတွေကြောင့် သေဆုံးတဲ့အနည်းဆုံးဖြစ်စဉ် ၂၀ လောက်ဖြစ်ထားပါတယ်။
အပူကြောင့်ဖျားနာတာထဲ အပြင်းထန်ဆုံးဖြစ်တဲ့ အပူလျှပ်တဲ့အန္တရာယ်ကို အဓိကလက္ခဏာသုံးရပ်နဲ့ ခွဲခြားနိုင်ပါတယ်။ စိုထိုင်းဆနဲ့ မြင့်မားတဲ့အပူဒဏ်ခံရတာ၊ ခန္ဓာကိုယ်အလယ်ပိုင်းအရေးကြီး အစိတ်အပိုင်းတွေမှာ အပူချိန်က ၄၀.၅ ဒီဂရီစင်တာဂရိတ် (၁၀၅ ဒီဂရီဖာရင်ဟိုက်) ဒါမှမဟုတ် အဲဒီထက်ပိုများနေတာနဲ့ အလယ်အလတ်စိတ်ရှုပ်ထွေးတဲ့အဆင့် ဒါမှမဟုတ် ဦးနှောက်ထိခိုက်သတိလစ်မေ့ မောတဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပြောင်းလဲမှုတွေကို ကြုံတွေ့ရမှာပါ။
အပူလျှပ်တာဟာ အသံတိတ်လူသတ်သမား တစ်ယောက်လိုမျိုး လူတစ်ယောက်ဟာ ပူပြင်းတဲ့နေအပူအချိန်ကိုထိတွေ့ပြီး နာရီပိုင်းအတွင်းမှာ နာမကျန်းဖြစ်သွားနိုင်ပါတယ်။
အိန္ဒိယရဲ့ ကူးစက်ရောဂါထိန်းချုပ်ရေးအမျိုးသားစင်တာ(INCDC)ကတော့ အပူရှပ်တာကို အသက်အန္တရာယ်ခြိမ်းခြောက်တဲ့အခြေအနေလို့ ခေါ်ပြီး အပူရှပ်ရင် သေဆုံးနိုင်တဲ့ရာခိုင်နှုန်းက ၄၀-၆၄ ရာခိုင်နှုန်းအထိ ရှိတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
မေလကုန်ပိုင်းကစလို့ ဒေါက်တာချိုးဟမ်ရဲ့ ဒေလီဆေးရုံမှာ အပူလျှပ်ကုသရေးဆေးခန်းတစ်ခုဖွင့်လှစ်ပြီး နောက်ပိုင်း အပူလျှပ်တာကြောင့်သေဆုံးသူ (၇) ဦးရှိပြီး အပူနဲ့ဆက်စပ်ဖျားနာသူဦးရေ ၄၀ ကျော်ကို ကုသမှုပေးထားပါတယ်။
ဒေလီက အပူရှပ်ကုသရေးဆေးကုသခန်းဦးဆောင်သူ ဒေါက်တာ ဒေါက်တာအဂျေးချိုးဟမ် က အခုလောက်လူနာအများကြီးမတွေ့မြင်ဖူးခဲ့ဘူးလို့ ပြောပါတယ်
သေဆုံးသူအများစုဟာ ပြင်းထန်လှတဲ့အပူဒဏ်ကို ကြာကြာခံရပြီး ဘေးကင်းလုံခြုံမှုလည်းနည်း၊ လုပ်ငန်းခွင်စံနှုန်းသတ်မှတ်ချက်လိုက်နာမှုလည်းမရှိတဲ့စက်ရုံသေးလေးတွေမှာ လုပ်ကိုင်သူတွေ နဲ့ အပြင်မှာ အလုပ်ထွက်လုပ်ရတဲ့ အမျိုးသားတွေဖြစ်ပါတယ်။
သေချာတာတစ်ခုကတော့ ဒေလီမြို့မှာ အပြင်မထွက်ကြဖို့၊ အလုပ် ထွက်မလုပ်ကြဖို့ ကန့်သတ်ထားတာ မရှိနေပါဘူး။ ပြီးခဲ့တဲ့မတ်လကတည်းက လူဦးရေဒါဇင်နဲ့ချီဟာ အပူနဲ့ဆက်စပ်ဖျားနာတာကြောင့်သေဆုံးခဲ့ပြီး အူတာပရာဒေ့ရှ်နဲ့ သြရိသပြည်နယ်တို့မှာဆိုရင် ဇွန်လအစ ၃ ရက်မှာတင် သေဆုံးမှု ၅၀ကျော်အထိရှိခဲ့ပါတယ်။
အိန္ဒိယမှာပထမဆုံးလို့ဆိုနိုင်တဲ့ RMLH ဆေးရုံက အပူလျှပ်ကုသရေးဆေးခန်းမှာတော့ အပူဒဏ်သင့်လူနာတွေကို ကယ်ဆယ်နိုင်ဖို့ကြိုးစားနေပေမဲ့ အပြောင်းအလဲမြန်ဆန်တဲ့ ရာသီဥတုအခြေအနေနဲ့ ကျန်းမာရေးအရေးပေါ် အခြေအနေတွေက စိန်ခေါ်ချက်ဖြစ်လာပြီး ထင်သလောက်အောင်မြင်မှုမရဖြစ်နေပါတယ်။
ပြီးခဲ့တဲ့ရက်တွေတုကဆိုရင် အမျိုးသားတစ်ယောက်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်က ၄၂ ဒီဂရီစင်တီဂရိတ် (၁၀၇.၇ ဒီဂရီဖာရင်ဟိုက်) အထိ တရှိန်ထိုး ထိုးတက်သွားခဲ့ပါတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ ပျှမ်းမျှအပူချိန်က ၃၇ ကနေ ၃၈ ဒီဂရီစင်တီဂရိတ်ကြားမှာပဲ ရှိရမှာပါ။ သူဟာ အပူလျှပ်တဲ့ဒဏ်ကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရပါတယ်။
ဒီအပူချိန်နဲ့ဆိုရင် လူ့ခန္ဓာကိုယ် ဇီဝဖြစ်စဥ်ယန္တရားကြီး ရပ်တန့်ဖို့အထိဖြစ်လာပြီး ဆဲလ်ဖွဲ့စည်းပုံတွေပျက်စီးကာ ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါယိုယွင်းမှုတွေကို ဖြစ်စေပါတယ်။ အရေပြားဆီ သွေးစီးဆင်းမှုရပ်တန့်သွားတဲ့အခါ ချွေးထွက်လာပြီး အေးစက်စက်ဖြစ်ကျန်ခဲ့ပါတယ်။
ဆေးခန်းမှာဆိုရင် ဆရာဝန်တွေက အပူချိန် သုညကနေ ၅ ဒီဂရီစင်တီဂရိတ်ကြားမှာထားတဲ့ ၂၅၀ လီတာဆန့်ကြွေဇလုံထဲက ရေခဲရေအေးအေးထဲကို ဝင်ခိုင်းပါတယ်။
(ဆေးခန်းမှာဆိုရင် ကြွေဇလုံနှစ်လုံး၊ ကီလို ၂၀၀ ရှိတဲ့ ရေခဲထုတ်စက်၊ စအိုကနေအပူချိန်တိုင်းတဲ့ ပြဒါးတိုင်၊ ရေခဲပုံးတွေနဲ့ လေထိုးအသုံးပြုနိုင်တဲ့ရေချိုးကန်ငယ်တွေ ဆောင်ထားပါတယ်)
လူနာတစ်ယောက် အပူချိန်ကျသွားအောင် ၂၅ မိနစ်လောက် အချိန်ယူပါတယ်။ နောက်ထပ်ကုသမှုပြုလုပ်ဖို့ လူနာဆောင်ထဲကို မရွှေ့ခင်အထိ ပြန်သက်သာလာအောင်လည်း အချိန်ယူပါတယ်။
အပူကြောင့်မူးမေ့နေတဲ့ လူနာတစ်ဦးကို အမယ်ဒါဘတ်မြို့မှာရှိတဲ့ ဆေးရုံကို ပို့ဆောင်လာစဉ်
“(ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်ကျအောင်) မြန်မြန်အအေးပေးနိုင်လေ အသက်ကယ်နိုင်လေပဲ၊ စက္ကန့်တိုင်းက အရေးကြီးတယ်” လို့ ဒေါက်တာချိုးဟမ်က ပြောပါတယ်။ နှောင့်နှေးခဲ့မယ်ဆိုရင် လူနာကို အသက်သေဆုံးသည်အထိဖြစ်စေနိုင်တာ သွေးကြောပေါက်တာ ဒါမှမဟုတ် ကျောက်ကပ်နဲ့ အသည်း ပျက်စီးတာတွေဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
ဒေလီမှာ လူတစ်ယောက်အဖို့ ဖျားနာဖို့လွယ်ကူပါတယ်။ ဘဝတွေက ကြမ်းတမ်းလွန်းလှပါတယ်။ မြို့ လူဦးရေရဲ့ သုံးပုံတစ်ပုံဟာ လူနေမှုအဆင့်အတန်းနိမ့်ကျပြီး လူနေထူထပ်တဲ့အိမ်ယာတွေမှာ နေထိုင်ကြပါတယ်။ အိမ်ထောင်စု တစ်သန်းကျော်နေထိုင်တဲ့ ဆင်းရဲသားရပ်ကွက် ၆,၄၀၀ ဟာ လုံလောက်တဲ့အအေးဓာတ် မရနိုင်သလို ရာသီအလိုက် စားဝတ်နေရေးအကျပ်အတည်းတွေကိုလည်း ရင်ဆိုင်နေရတာပါ။
အမျိုးသားတွေဆိုရင် အိမ်ပြင်ပ အလုပ်ထွက်လုပ်ရင်း နေမကောင်းဖြစ်ကြ၊ အမျိုးသမီးတွေဆိုရင်လည်း မိရိုးဖလာမီးဖိုတွေကိုပဲ သုံးနိုင်ကြလို့ ကြာကြာထိုင်သုံးပြီးနောက်မှာ နေမကောင်းဖြစ်ကြပါတယ်။
သစ်ပင်စိမ်းစိမ်းစိုစိုရှိတဲ့နေရာဆိုတာလည်း ရှားပါတယ်။ နွေရာသီ အပူဆုံးကာလရောက်ရင် ဒေလီမြို့ဟာ အပေါ်က နေကြောင့် ပူတဲ့အပူနဲ့ အောက်က မြေအပူကြားမှာ ပိတ်မိပြီး ရှိန်ရှိန်တောက်နေတဲ့ မီးပြင်းဖို တစ်လုံးလို ဖြစ်သွားပါတယ်။
RHML ဆေးရုံကို အပူလျှပ်ပြီးရောက်လာတဲ့ နေ့စားအလုပ်သမားတစ်ယောက်ရဲ့ ဇနီးသည် အန်ဂျနာ ခူမာရီ က သူတို့ရဲ့ ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်လိုင်ခန်းမှာရှိတဲ့ တစ်ခုတည်းသော ပန်ကာဟာ လျှပ်စစ်မီးပြတ် တောက်တာကြောင့် သုံးလို့မရခဲ့ဘူးလို့ အိန္ဒိယသတင်းဌာန The Indian Express ကို ပြောပါတယ်။
သူ့ရဲ့ အမျိုးသားဟာ တနင်္လာနေ့တုန်းက တနေ့လုံးအလုပ်လုပ်ပြီး ပြန်လာတဲ့အချိန် မောဟိုက်နေခဲ့ပြီး ညဘက် လည်း ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီနောက် တက်တာ၊ အန်တာအပြင် ဝမ်းလျှောတဲ့ လက္ခဏာတွေကို ခံစားလာရပါတယ်။ ဒါကြောင့် အမျိုးသားဖြစ်သူကို ညတွင်းချင်းမှာပဲ ဆေးရုံတင်ခဲ့ရပါတယ်။
“ဆရာဝန် ပြောတာက ကျွန်မအမျိုးသားက အချိန်တခုလောက်လမ်းလျှောက်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူးတဲ့။ အတော်လေး ဂရုစိုက်ပေးဖို့လိုတယ်” လို့ မစ္စခူမာရီက ပြောပါတယ်။
မစ္စခူမာရီအမျိုးသားလိုမျိုး အပြင်မှာအလုပ်လုပ်ရသူတွေမှာ ဒီလို ပြဿနာကို အများဆုံးကြုံတွေ့လေ့ ရှိပါတယ်။ ဒေလီမှာရှိတဲ့ လမ်းဘေးဈေးသည်တွေအပေါ် အပူသက်ရောက်မှုနဲ့ ပတ်သက်လို့ Greenpeace ဆိုတဲ့အဖွဲ့ရဲ့ စစ်တမ်း အသစ် မှာ ဖြေဆိုသူတွေထဲက အများစုဟာ ပူအိုက်တဲ့ရာသီဥတုကြောင့်ဖြစ်လာတဲ့ ကျန်းမာရေးပြဿနာတွေ အကြောင်း ပိုပြောခဲ့ကြပါတယ်။
၇၃.၄၄ ရာခိုင်နှုန်းဟာ စိတ်တိုလွယ်တဲ့လက္ခဏာကို အများဆုံးခံစားရပြီး ခေါင်းကိုက်၊ ရေဓာတ်ခမ်းခြောက်၊ နေလောင်၊ မောပန်းနွမ်းနယ်နဲ့ ကြွက်တက်တာတွေ ခံစားရပါတယ်။ အများစုဟာ အကြီးမားဆုံးစိန်ခေါ်ချက်ကတော့ ငွေကြေးမတတ်နိုင်လို့ ဆေးဝါးကုသဖို့ အခက်ကြုံကြရပါတယ်။
ဒေလီက အပူရှပ်ကုသရေးဆေးခန်းမှာ လူနာတွေဟာ ကြွေဇလုံထဲထည့်ထားတဲ့ ရေခဲရည်စိမ်ခိုင်းပါတယ်
“နေ့တိုင်းအပူချိန်တိုးလာတယ်။ ကောင်းကင် ဟင်းလင်းပြင်ကြီးအောက်မှာ နေရသလိုပဲ။ ဘယ်လိုအရင်းအမြစ်တွေကို စုဆောင်းနိုင်မလဲ။ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင် အနီးနားမှာ သစ်ပင်ကြီးတွေ အပင်ငယ်တွေရှိသင့်တယ်၊ ဒါမှ လေကောင်းလေသန့်ရနိုင်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်လည်း နည်းနည်းသက်သောင့် သက်သာဖြစ်မှာလေ” လို့ ကြံကို လက်လှည့်စက်နဲ့ကြိတ်ပြီး ကြံရည်ရောင်းတဲ့စျေးသည် ဂွတ်ဒီက စစ်တမ်းကောက်ယူတဲ့ Greenpeace ကို ပြောပြပါတယ်။
“နေပူထဲ တနေကုန်အလုပ်လုပ်ပြီးရင် ကျွန်မ ညစာတောင်မစားချင်တော့ဘူး။ ခြေထောက်အကြောဆန့် ပြီး အိပ်လိုက်တာက ကျွန်မလုပ်နိုင်တာအကုန်ပဲ” လို့ ဂွတ်ဒီက ဆက်ပြောပါတယ်။
အိန္ဒိယတနိုင်ငံလုံးမှာတော့ လူတွေအားလုံး အပူကြောင့်နာမကျန်းတဲ့ဒဏ်ကို ကြုံနေရပါပြီ။
Centre for Rapid Insights (CRI) ရဲ့ တနိုင်ငံလုံးအတိုင်းအတာနဲ့ ကောက်ယူထားတဲ့ စစ်တမ်းအသစ်အရ ရှုထောင့်အသစ်တစ်ခု ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။
အဲဒါကတော့ အပူလှိုင်းတွေဟာ လူထုကိုထိခိုက်စေသလို ကုန်ထုတ်စွမ်းအားကို လည်း ကျဆင်းစေပါတယ်။
စစ်တမ်းက ကောက်ယူခဲ့တဲ့ အိမ်ထောင်စုတွေရဲ့ ၄၅ ရာခိုင်နှုန်းဟာ ပြီးခဲ့တဲ့လအတွင်း အပူကြောင့်အနည်းဆုံး မိသားစုဝင်တစ်ဦး နာမကျန်းဖြစ်ခဲ့တယ်လို့ ဖော်ပြပါတယ်။
ဒီလိုသက်ရောက်မှုတွေကြား မိသားစုဝင်တွေဟာ ငါးရက်ကျော်ဖျားနာခဲ့ပြီး ဒီလိုဖြစ်စဥ်က ၆၇ ရာခိုင်နှုန်း ကျော်ရှိပါတယ်။
ဆင်းရဲမွဲတေသူတွေအပေါ် အကြီးမားဆုံးသက်ရောက်မှုဖြစ်ခဲ့တာပါ။ ငါးရက်ထက်ပိုပြီး ဖျားနာခဲ့ကြသူတွေထဲ မော်တော်ဆိုင်ကယ်ပိုင်ဆိုင်တဲ့ အိမ်ထောင်စုအမျိုးအစားက ၃၂.၅ ရာခိုင်နှုန်းနဲ့ အများဆုံးဖြစ်ပြီး ယာဉ်ပိုင်ဆိုင်မှုလုံးဝမရှိတဲ့ အိမ်ထောင်စုအမျိုးအစားက ၂၈.၂ ရာခိုင်နှုန်းအထိရှိပါတယ်။
ကားပိုင်ဆိုင်တဲ့ အိမ်ထောင်စုအမျိုးအစားကတော့ ရာခိုင်နှုန်းနည်းပါးပြီး ၂၁. ၈ ရာခိုင်နှုန်းသာ ရှိပါတယ်။
အိန္ဒိယအလုပ်သမားထုရဲ့ လေးပုံ သုံးပုံနီးပါးဟာ နေရောင်အောက်လုပ်ကိုင်ရတဲ့ ဆောက်လုပ်ရေး၊ မိုင်းလုပ်ငန်း လို အလုပ်တွေမှာ လုပ်ကိုင်နေကြသူတွေပါ။
နေ့ပိုင်းလုပ်ရတဲ့ အလုပ်ချိန်တွေနဲ့ လုံခြုံရေးနည်းပါးတာတွေဟာ အပူလှိုင်းဖြတ်နေတဲ့ကာလအတွင်း အခြေအနေတွေကို ပိုပြီးဆိုးရွားစေပါတယ်။
လန်းဆက် ဆေးပညာဂျာနယ်ရဲ့ လေ့လာချက်အရ ၂၀၂၁ ခုနှစ်တုန်းက လွန်ကဲတဲ့အပူကြောင့် အိန္ဒိယမှာလုပ်အားနာရီပေါင်း ၁၆၇.၂ သန်း ဆုံးရှုံးခဲ့ပါတယ်။
“ကုန်ထုတ်လုပ်နှုန်းကျနေတာက အံ့အားသင့်ဖွယ်ပဲ” လို့ CRI ရဲ့ ဒါရိုက်တာဖြစ်သူ နီလန်ဂျန် ဆရီကာ က ပြောပါတယ်။
တရားဝင်ထုတ်ပြန်တဲ့ကိန်းဂဏန်းတွေအရ ၁၉၉၂ ခုနှစ်ကနေ ၂၀၁၉ ခုနှစ်အတွင်း အပူလှိုင်းတွေကြောင့် လူပေါင်း နှစ်သောင်းခွဲကျော်သေဆုံးခဲ့ရပါတယ်။
အိန္ဒိယနိုင်ငံအနေနဲ့ လူသေဆုံးနှုန်းကို အတိအကျကောက်ယူထားတဲ့အချက်အလက်မရှိတာကြောင့် အမှန်တကယ်သေဆုံးသူအရေအတွက်ဟာ ပိုပြီးများနိုင်တယ်လို့ ကျွမ်းကျင်သူတွေက ထောက်ပြ ကြပါတယ်။
လေ့လာချက်တစ်ခုအရဆိုရင် အိန္ဒိယရဲ့ အပူတုံ့ပြန်ရေးအစီအစဉ်က အလုပ်မဖြစ်ဘူးလို့ ဆိုပါတယ်။ အပူလှိုင်းနဲ့ ပတ်သက်လို့ ဒေလီမြို့မှာရှိတဲ့ လမ်းဘေးဈေးသည် ၆၈ ရာခိုင်နှုန်းဟာ Greenpeace ရဲ့ လေ့လာချက်မှာ အထက်ပါအတိုင်းပြောခဲ့တာလည်း ဖြစ်ပါတယ်။
နိုင်ငံရေးနှုတ်ကတိစကားတွေမှာတောင် အပူချိန်အရေးပေါ်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်လို့ ထည့်သွင်းပြောခဲ့တာမရှိပါဘူး။
“အများစုကတော့ အပူလှိုင်းကို သဘာဝဖြစ်စဉ်တစ်ခုလိုသဘောထားလိုက်ပြီး အစိုးရရဲ့ ဝင်ရောက် ဆောင်ရွက်ပေးတာနဲ့ပတ်သက်လို့ မျှော်လင့်ချက်နည်းနည်းပဲရှိတယ်။ ဒါဟာ အိန္ဒိယမှာ မျှော်လင့်ချက်နည်း ပါးနေပြီဆိုတာမျိုး ပိုကျယ်ပြောတာကို ထင်ဟပ်ပြသနေတယ်” လို့ မစ္စတာ ဆရီကာက ပြောပါတယ်။
ဒေလီမှာတော့ အခြေအနေတွေက ပိုပြီး အရေးတကြီးလာပုံ ပြသနေပါတယ်။ ၂၀၂၂ ခုနှစ်တုန်းကဆိုရင် အိန္ဒိယမှာ အပူလှိုင်းဖြတ်တဲ့ ရက်ပေါင်း ၂၀၃ ရက်ရှိပြီး ဒေလီမှာ ၁၇ ကြိမ်နဲ့ အမြင့်ဆုံးစံချိန်ပါပဲ။ မိုးလေဝသဌာနရဲ့ မှတ်တမ်းအရ မတ်လဟာ အိန္ဒိယသမိုင်းမှာ အပူဆုံးလဖြစ်ပြီး ဒေလီမြို့အတွက်တော့ ဧပြီလဟာ ၇၂ နှစ်အတွင်း ဒုတိယအပူဆုံး ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။
“ဒါက ပိုပြီးဆိုးရွားလာတဲ့အခြေအနေပဲ။ ကျွန်တော်တို့ အများကြီးဂရုစိုက်ဖို့လိုနေပြီ” လို့ ဒေါက်တာချိုးဟမ် က ပြောခဲ့ပါတယ်။
ရေးသားသူ -BBC Burmese
မိုးနတ်မင်း သတင်းစုံ – Telegram Channel မှလည်း ပြည်တွင်းသတင်း၊ နိုင်ငံတကာသတင်း၊ ဆယ်လီသတင်းများအပြင် ကျန်းမာရေး၊ ဗေဒင်၊ ဗဟုသုတများကိုပါ နေ့စဉ်တင်ဆက်ပေးနေပါပြီ။ အသစ်အသစ်သော သတင်းတွေမလွတ်သွားရအောင် အောက်ပါ Link လေးကိုနှိပ်ပြီး အခုပဲ join ထားလိုက်ပါ။
မိုးနတ်မင်း ပရိသတ်ကြီးလည်း အခုသတင်းလေးကိုဖတ်ပြီး ထင်မြင်ချက်တွေကို ကွန်မန့်မှာရေးခဲ့ရင်း မိတ်ဆွေများသိအောင် သတင်းကို မျှဝေပေးခဲ့ပါဦး။
