မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တိုင် ဗျာဒိတ်ပေးတော်မူခဲ့သော ရုရှားမြန်မာဆက်ဆံရေးနှင့် ရုရှားမှလည်း မြန်မာနှင့်ပူးပေါင်းခဲ့

မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တိုင် ဗျာဒိတ်ပေးတော်မူခဲ့သော ရုရှားမြန်မာဆက်ဆံရေးနှင့် ရုရှားမှလည်း မြန်မာနှင့်ပူးပေါင်းခဲ့

မင်္ဂလာပါ ပရိသတ်ကြီးရေ.. မိုးနတ်မင်း သတင်းစုံမှ ကြိုဆိုလိုက်ပါတယ်။ အခုတင်ဆက်ပေးမယ့် သတင်းလေးကတော့ မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တိုင် ဗျာဒိတ်ပေးတော်မူခဲ့သော ရုရှားမြန်မာဆက်ဆံရေးနှင့် ရုရှားမှလည်း မြန်မာနှင့်ပူးပေါင်းခဲ့ ဆိုတဲ့သတင်းလေးပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

မြန်မာ – ရုရှား သံတမန်ဆက်ဆံရေး (၇၅) နှစ်မြောက် အထိမ်းအမှတ်ဆောင်းပါး မြန်မာ့ပဒေသရာဇ်ခေတ်နှောင်းကာလ နယ်ချဲ့ကိုလိုနီစနစ်အား တွန်းလှန်ရန် ရုရှားနိုင်ငံနှင့် နှစ်နိုင်ငံဆက်ဆံရေးတည်ထောင်ရေး ကြိုးပမ်းခဲ့မှုများ

မြန်မာနိုင်ငံနှင့် ရုရှားနိုင်ငံတို့သည် ပထဝီတည်နေရာ အနေအထားအရ မိုင်ပေါင်း ၄၀၀၀ ကျော် ဝေးကွာသော်လည်း ယနေ့လက်ရှိကာလတွင် နှစ်နိုင်ငံအကြားဆက်ဆံရေးမှာ မိတ်ဆွေရင်းမက ညီရင်းအစ်ကိုပမာ စိတ်ချင်း၊ နှလုံးသားချင်း ဆက်နွှယ်ရစ်ပတ်လျက်ရှိသည်။ ၁၉၄၈ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ ၁၈ ရက်မှစတင်၍ သံတမန်ဆက်ဆံရေး စတင်ခဲ့ရာ ယခုနှစ်တွင် ၇၅ နှစ်တိုင်တိုင် ပြည့်မြောက်ခဲ့ပြီဖြစ်ပြီးစိန်ရတုအချိန်ကာလနှင့် တိုက်ဆိုင်စွာပင် နှစ်နိုင်ငံဆက်ဆံရေးသည် သမိုင်းကြောင်းတစ်လျှောက် အထွန်းလင်း အတောက်ပဆုံး အချိန်ကာလပင်ဖြစ်သည်။

မူလရှိရင်းစွဲ နှစ်နိုင်ငံဆက်ဆံရေးသည် နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီဥက္ကဋ္ဌ နိုင်ငံတော်ဝန်ကြီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး မင်းအောင်လှိုင်၏ ဦးဆောင်မှုအောက်တွင် သိသာထင်ရှား စွာ တိုးတက်လာခဲ့ပေသည်။ ဗျာဒိတ်တော်ရှိခဲ့ နှစ်နိုင်ငံဆက်ဆံရေးနှင့် ပတ်သက်၍ သမိုင်းကြောင်း အစဉ်အလာများစွာရှိခဲ့ သည်။ ထို့ထက်ပို၍ပင် ဂေါတမ မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်က ဗျာဒိတ်တော် ရှိခဲ့ရာ ယခုဖြစ်ပေါ် တိုးတက်မှုသည် ကျမ်းဂန်လာ … ဘုရားဟောနှင့်အညီ ဖြစ်သည့်အလျောက် ကျက်သရေမင်္ဂလာ အဖြာဖြာပြည့်ဝသော ဖြစ်စဉ်တစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။ ကျမ်းဂန်လာစာကို တင်ပြရသော် “မဟာဘိသက္ကပဏ္ဍိတဘွဲ့ခံ ပါဠိဆရာကြီး ဦးစော ရေးသော ဦးအောင်ဇေယျ အတ္ထုပ္ပတ္တိ-စာမျက်နှာ(၄၈)”တွင် ဖော်ပြ ထားသည်မှာ “ဗျာဒိတ်တော်လာ-မဟာ မိတ်” ဟု ခေါင်းစဉ်တပ်ထားပြီး အကျယ်မှာ “ထို့နောက် သောမကြွက်မင်းသည် မြေဆီမြေဥများကို တူးယူခဲ့၍ ထိုမြေဆီ မြေဥတို့ဖြင့် မြတ်စွာဘုရားအား ပူဇော် သက္ကာရပြုလေသည်။

ဤသို့ပူဇော် သည်ကို မြတ်စွာဘုရား ခံယူတော်မူ၍၊ ပြုံးတော်မူသည်။ ပြုံးတော်မူသည့် အကြောင်းကို ညီတော်အာနန္ဒာက လျှောက်ကြားသော် – မြတ်စွာဘုရားက ချစ်သားအာနန္ဒာ – ဤသောမကြွက် မင်းသည် ငါဘုရား သာသနာတော်အနှစ် ၂၀၀၀ ကျော်သောအခါ ပါပမင်းတို့ လက်ထက် သိုးဆောင်း ၁၂ မျိုးတို့တွင် ရုရှားလူမျိုးဖြစ်လတ္တံ့။ ထိုရုရှားလူမျိုး မင်းသည် lat nat စကြာအမျိုးမျိုးကို တတ်မြောက်၍ lat nat စကြာရှင်ဖြစ် လတ္တံ့။ ထို lat nat ရှင်ဖြစ်သော ရုရှား မင်းသည်အပရန္တတိုင်းကြီးရှင် မြန်မာဘုရင် တို့နှင့် ချစ်ကြည်သော မဟာမိတ်ဖြစ်ကြ လတ္တံ့” ဟူ၍ ဗျာဒိတ်စကား မြွက်ကြားတော်မူသည်။ ဤကားသာသနာ့သိုက်လာ ဒေသနာတော်အရဆိုသော အကြောင်းတည်း။” ဟုဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့ သော နှစ် ၂၅၀၀ ကျော်က ဂေါတမမြတ်စွာဘုရား၏ ဗျာဒိတ်တော်သည် ဒက်ထိ ကွက်တိ တိကျမှန်ကန်နေသည် ကို ယနေ့ကာလတွင် အံ့ဩဖွယ်ရာ တွေ့မြင်ရလေသည်။

ဗြိတိသျှတို့၏ ကိုလိုနီမဖြစ်မီကာလ ရုရှားနိုင်ငံနှင့် ဆက်ဆံရေး – ထိုသို့ ဘုရားဟောအစဉ်အလာနှင့် အညီ မြန်မာနိုင်ငံကို အုပ်ချုပ်ခဲ့သူ ပဒေသရာဇ် ရှင်ဘုရင်များအနေဖြင့် ဗြိတိသျှတို့၏ ကိုလိုနီမဖြစ်မီကာလအတွင်း ရုရှားနိုင်ငံနှင့် ဆက်ဆံရေး တိုးမြင့်အောင် ကြိုးပမ်းခဲ့ပုံများကို တင်ပြလိုသည်။ မြန်မာနိုင်ငံ ကုန်းဘောင်မင်းဆက်မှ ရေမြေ့အရှင်သခင် မင်းတုန်းမင်းတရားကြီးသည် ရုရှားနိုင်ငံနှင့် နှစ်ပြည့်တစ်ပြည် ချစ်ကြည်ရင်းနှီးစွာ ဆက်ဆံနိုင်ရေး ကြိုးစားခဲ့ကြောင်း အထောက်အထားများကို တွေ့ရှိရသည်။

တွေ့ရှိခဲ့သော အထောက်အထားမှာ အဂ္ဂမဟာသေနာပတိ အရေးပိုင် ဝန်ရှင်တော် လယ်ကိုင်းမြို့စား သေနတ်ဝန်ကင်းဝန်မင်းကြီး မင်းသတိုးမင်းကြီး မဟာမင်းလှစည်သူကျော်က ရုရှားနိုင်ငံ ယေရေဗန် (Yerevan) မြို့နေ အာမေး နီးယား သာသနာပိုင်ဘုန်းတော်ကြီးဂျီဗိုဂ်- ၄ (Gevorg–IV) ထံ ပေးပို့သည့်စာ ဖြစ်သည်။ ထိုယေရေဗန် (Yerevan) မြို့သည် ယခုအခါ အာမေးနီးယားနိုင်ငံ၏ မြို့တော်ဖြစ်သော်လည်း ထိုအချိန်က ရုရှားအင်ပါယာ လက်အောက်ခံမြို့တော် တစ်ခုဖြစ်ပြီး အာမေးနီးယားသာသနာပိုင် ဘုန်းတော်ကြီး ဂျီဗို့ဂ် -၄ (Gevorg-IV) သည် ၁၈၆၅ ခုနှစ်မှ ၁၈၈၂ ခုနှစ်အတွင်း အာမေးနီးယား အော်သိုဒေါက်စ်ခရစ်ယာန် သာသနာပြုကျောင်းများ၏ သာသနာ ပိုင်ဘုန်းကြီးဖြစ်သည်။

ထိုကာလတွင် ရုရှားနိုင်ငံ၌ အော်သိုဒေါက်စ် ခရစ်ယာန် သာသနာပြုကျောင်းများ၏ သာသနာပိုင် ဘုန်းကြီးမရှိဘဲ လစ်လပ်နေချိန်ဖြစ်ပါသည်။ အဆိုပါစာကို thayနတ်ဝန်ကင်းဝန်မင်းကြီး မဟာမင်းလှစည်သူကျော်သည် မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၂၃၇ ခုနှစ် (ခရစ်နှစ် ၁၈၇၅) ခုနှစ်တွင် ရေးသား ပေးပို့ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုစာ၏မူရင်းကိုပူးတွဲဖော်ပြအပ်ပြီး ထိုစာပါ အကြောင်းအရာမှာ မြန်မာနိုင်ငံ အနေဖြင့် ရုရှားနိုင်ငံနှင့် နှစ်ပြည့်တစ်ပြည် မဟာမိတ်အဖြစ် ကောင်းမွန်စွာ ဆက်ဆံ နိုင်မည့် အကြောင်းအရာများကို ကြံစည် မျှော်လင့်ခဲ့သည့်ကာလတွင် မြန်မာ သက္ကရာဇ် ၁၂၃၅ ခုနှစ် (ခရစ်နှစ် ၁၈၇၃ ခုနှစ်) တန်ဆောင်မုန်းလတွင် ရုရှား နိုင်ငံမှ မစ္စတာအူပရင်ဆိုသူသည် မြန်မာ နိုင်ငံသို့ လာရောက်ခဲ့သည်။

ထိုမစ္စတာအူပရင်ဆိုသူမှာ ခေတ်ပြိုင်စာရွက် စာတမ်းများအရ အာမေးနီးယားလူမျိုးသင်္ဘောပိုင်ရှင်ကုန်သည် မစ္စတာအိုဗာနီး အာမီယာခန်း (Ovanes Amir-khan) ဖြစ်နိုင်ကြောင်း လေ့လာတွေ့ရှိရသည်။ ထိုအချိန်တွင် ရုရှားနိုင်ငံ၏ ဘုရင်မှာ အလက်ဇန်းဒါး-၂ (Alexander II) (နန်းစံ သက် ၁၈၅၅-၁၈၈၁) ဖြစ်ပြီး နိုင်ငံခြား ရေးဝန်ကြီးမှာ အလက်ဇန်းဒါး ဂေါ်ချာ ကော့ဖ်(Alexander Gorchakov) တာဝန် ထမ်းဆောင်သည့်ကာလ (၁၈၅၆-၁၈၈၂) ဖြစ်ပါသည်။

ထိုသို့ မစ္စတာ အူပရင်လာရောက်သည်ကို မြန်မာပြည့် ရှင် မင်းတုန်းမင်းကြီးက အကြံအစည်များ အောင်မြင် ပြည့်မြောက်တော့မည် ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာစွာ လက်ခံတွေ့ဆုံ၍ ကောင်းမွန်စွာ ဧည့်ခံ ခဲ့ပြီး မစ္စတာအူပရင်နှင့်အတူ စာလွှာပါးစေခဲ့ရာ စာပါအကြောင်းအရာမှာ နှစ်နိုင်ငံ သံတမန်ဆက်ဆံရေးတည်ဆောက်ရေး အစပြုရန် ရုရှားနိုင်ငံမှသင့်လျော်မည့် ဘုန်းတော်ကြီးတစ်ဦးကို မြန်မာနိုင်ငံသို့ စေလွှတ်ပေးစေလိုကြောင်းဖြစ်သည်။

မင်းတုန်းမင်းကြီး ပါးလိုက်သည့်စာ အရ ရုရှားနိုင်ငံဘက်မှ ရုရှားအင်ပါယာ လက်အောက်ခံ အာမေးနီးယား၏ သာသနာပိုင်ဘုန်းတော်ကြီးက သင့်လျော် မည့် ဘုန်းတော်ကြီးတစ်ဦးအား မြန်မာ နိုင်ငံသို့ စေလွှတ်မည့်အကြောင်းကို အာမေးနီးယန်းလူမျိုး မစ္စတာမြီနပ်ဆိုသူ နှင့် စာလွှာပါးလိုက်ပြီး ထိုဘုန်းတော်ကြီး၏ ဓာတ်ပုံကိုပါ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ထိုပြန်စာရရှိ၍ မင်းတုန်းမင်းကြီး သည် အလွန်ဝမ်းမြောက်တော်မူခဲ့သည်။ ပြန်စာတွင် ပါရှိသည့်အတိုင်း အာမေး နီးယားဂိုဏ်းအုပ် ဘုန်းတော်ကြီး ဂရီဂိုရီ (Archbishop Gregory) သည် မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၂၃၇ ခုနှစ် (ခရစ်နှစ် ၁၈၇၈ ခုနှစ်) တပေါင်းလတွင် မြန်မာနိုင်ငံသို့ လာရောက်ခဲ့သည်။ မင်းတုန်းမင်းကြီး သည် ဘုန်းတော်ကြီးဂရီဂိုရီကို ချစ်ခင် ရင်းနှီးသော မဟာမိတ်အဖြစ် သဘော ထားကာ ကောင်းမွန်စွာ ဧည့်ခံပြုစုခဲ့ပြီး မျက်နှာစုံညီ တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ ဘုန်းတော် ကြီး ဂရီဂိုရီက မြန်မာနိုင်ငံ၏ ဘုရင် မင်းမြတ်နှင့် မှူးမတ်များက ရုရှားနိုင်ငံ နှင့် ချစ်ခင်ရင်းနှီးသော မဟာမိတ်အဖြစ် ဆက်ဆံရန် ဆန္ဒရှိကြသည်ကို ရုရှားနိုင်ငံ မှ ဇာဘုရင် အလက်ဇန်းဒါး -၂ နှင့် နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီး ဂေါ်ချာကော့ဖ် သိစေရန် ပြန်လည်ပြောကြားမည်ဖြစ်ကြောင်းနှင့် ၎င်းတို့၏သဘောထားများကို မင်းတုန်းမင်းကြီးထံ စာပြန်သွား မည်ဖြစ်သည်ဟု စာတွင်ဖော်ပြထားခဲ့သည်။

အဆိုပါစာနှင့်ပတ်သက်၍ Russia Review Journal (Vol.71, No.2 April 2012)ပါ ဆောင်းပါးရှင် K.A. snow ရေးသားသော “Russian as the ‘Western Other’ in Southeast Asia; Encounters of Russian Travelers in the Second Half of the Nineteenth Century” ဆောင်းပါးပါ အကြောင်း အရာများနှင့် ဆက်စပ်တင်ပြလိုပါသည်။ ထိုဆောင်းပါးတွင်မြန်မာဘုရင် မင်းတုန်းမင်းတရားကြီး၊ ထိုင်းဘုရင် မောင်းကွတ်နှင့် ထိုင်းဘုရင် ချူလာ လောင်ကွန်တို့သည် အာရှအရှေ့ဖျားနှင့် အရှေ့တောင်အာရှဒေသတွင် ရုရှားရေတပ်၏ အင်အားကြီးထွားလာမှုကို ကောင်းစွာသတိပြုမိခဲ့ကြပြီး တရုတ်ပြည်ကို နယ်ချဲ့ရေးကြိုးပမ်းနေကြသည့် အခြားဥရောပ အင်အားကြီးနိုင်ငံများနှင့် ယှဉ်ပြိုင်လာမှုတို့ကိုပါ သတိထားမိခဲ့ကြသည်။

ဗြိတိသျှနှင့် ပြင်သစ်တို့ကိုတွန်းလှန်ရန်အတွက် အကူအညီပေးနိုင် မည့် အနောက်တိုင်းမှ ကွဲပြားခြားနားသော အခြားနိုင်ငံတစ်ခုအဖြစ်လည်း ရှုမြင်ခဲ့ကြသည်။ သို့သော် ရုရှားအင်ပါ ယာ၏ အရှေ့အာရှရည်မှန်းချက်များတွင် အရှေ့တောင်အာရှဒေသသည် ဗဟိုအာရှ နှင့် တရုတ်နိုင်ငံတို့၏နောက်တွင်သာရှိခဲ့သည်။ ၁၉ ရာစုအစောပိုင်းတွင် အရှေ့ တောင်အာရှဒေသသို့ ဥရောပနိုင်ငံများ၏ ကိုလိုနီနယ်ချဲ့မှုများကို ရုရှားနိုင်ငံက သတိပြုမိခဲ့သော်လည်း ထိုဒေသရှိနိုင်ငံ များနှင့် သံတမန်ဆက်ဆံရေး တိုးမြှင့်ရန် အတွက်မူ အခြားဥရောပနယ်ချဲ့နိုင်ငံများ နှင့် ထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံခြင်းများ မဖြစ်လို သဖြင့် သတိထားတုံ့ဆိုင်းနေခဲ့သည်။ ရုရှားလူထုက သိရှိခဲ့ကြပြီး ၁၉ ရာစုအစပိုင်းတွင် ထိုအချိန်က ရုရှားလူထုသည် ပထမ အင်္ဂလိပ်-မြန်မာ စစ်ပွဲ (၁၈၂၄-၁၈၂၆) အကြောင်းကို ဂျာမန်နှင့် ပြင်သစ်ဘာသာမှ ပြန်ဆို ထားသော ဆောင်းပါးများမှတစ်ဆင့် သိရှိခဲ့ကြသည်။

၁၈၂၀ ကျော်နှစ်များမှ Russkii Invalidi AziatskiiVestniki Moskovskii Telegraf Moskovskie Vedomosti စသည့် ဂျာနယ်များမှ တစ်ဆင့် မြန်မာနိုင်ငံသမိုင်းနှင့် နိုင်ငံ ဖွဲ့စည်းပုံ၊ ကုန်သွယ်ရေး၊ ဥပဒေများ၊ ကျောင်းများနှင့် ဘာသာရေးအကြောင်း တို့ကို လေ့လာနိုင်ခဲ့ကြသည်။ ၁၈၇၀ ပြည့်နှစ်များတွင်မူ ရုရှားခရီးသွားများက အာရှနှင့် အရှေ့တောင်အာရှဒေသမှ လူများ၏ ကိုယ်တိုင်ပြောဆိုချက်များ၊ ထိုဒေသ၏ နိုင်ငံရေး၊ ယဉ်ကျေးမှု၊ ထိုဒေသမှ လူများ၏ ရုရှားနိုင်ငံအပေါ် အမြင်များ စသည်ဖြင့် ကိုယ်တွေ့ဖြစ်ရပ် များကို ပိုမိုစုံလင်သော အမြင်ရှုထောင့် များဖြင့် ရေးသားပြောပြလာနိုင်ခဲ့ကြသည်။ နောက်ပိုင်းတွင်မူ မြန်မာနိုင်ငံ၏ ပထဝီဝင်အနေအထား၊ နိုင်ငံဖွဲ့စည်းပုံ နှင့် ကုန်သွယ်မှုများအကြောင်း အခြေခံ အချက်အလက်များသည် ကျောင်းသုံး စာအုပ်များတွင် ပါရှိခဲ့သဖြင့် ကလေး လေ့လာနိုင်ခဲ့သည်။

လူငယ်များပါ ဒုတိယ အင်္ဂလိပ်-မြန်မာစစ်ပွဲ (၁၈၅၂ ခုနှစ်)နှင့် တတိယ အင်္ဂလိပ်-မြန်မာစစ်ပွဲ (၁၈၈၅) ခုနှစ်များအကြောင်း ဆောင်းပါး များကြောင့်လည်း မြန်မာနိုင်ငံအတွင်း ဗြိတိသျှ၏ နယ်ချဲ့မှုအကြောင်းကို ရုရှား လူထုက သိရှိခဲ့ကြသည်။ ၁၉ ရာစုနှောင်းပိုင်းတွင် အရှေ့တောင် အာရှဒေသအတွင်း ရုရှားနိုင်ငံ၏အလား အလာရှိသော အခန်းကဏ္ဍကို ပထမဆုံး အာရုံစိုက်ခဲ့သော နိုင်ငံများတွင် မြန်မာနိုင်ငံလည်း ပါဝင်ခဲ့သည်။ မင်းတုန်းမင်းသည် ဒုတိယ အင်္ဂလိပ်-မြန်မာစစ်ပွဲ (၁၈၅၂-၁၈၅၃) အပြီးတွင် မြန်မာနိုင်ငံအနေဖြင့် ဗြိတိသျှတို့၏ ကျူးကျော်သိမ်းပိုက်မှုကို အောင်မြင်စွာ တွန်းလှန်နိုင်ရန်အတွက် အနောက်တိုင်း ခေတ်မီနည်းပညာနှင့် ပညာရေးဆိုင်ရာ ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများ ပြုလုပ်ရုံသာမကအခြား ဥရောပနိုင်ငံများနှင့်လည်း ကုန်သွယ်ရေး၊ သံတမန်ရေး၊ စစ်ရေးဆက်ဆံမှုများကို ထူထောင်နိုင်မှဖြစ် မည်ဟု ယုံကြည်ခဲ့သည်။

မင်းတုန်းမင်း သည် လိမ္မာပါးနပ်၍ အမြော်အမြင် ကြီးမားသော ဘုရင်တစ်ပါးဖြစ်သော ကြောင့် ပြင်သစ်၊ အီတလီတို့နှင့်သာမက ရုရှားအပါအဝင် အခြားသော ဥရောပနိုင်ငံများနှင့်လည်း ချစ်ကြည်ရင်းနှီးသော ဆက်ဆံရေးထူထောင်နိုင်ရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။ မင်းတုန်းမင်းကြီး၏သံတမန်ရေးရာ ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုတွင် အဓိကကျ သော ပုဂ္ဂိုလ်မှာ ကင်းဝန်မင်းကြီး ဦးကောင်း (၁၈၂၂-၁၉၀၈) ဖြစ်သည်။ ဦးကောင်းသည် မင်းတုန်းမင်းလက်ထက် တွင် အစိုးရနှင့်သံတမန်ရေးရာ တာဝန် များကို စတင်ထမ်းဆောင်ခဲ့ပြီး ဘွဲ့များစွာ ရရှိခဲ့သည်။ အဆင့်မြင့်ပညာတတ်အရာရှိ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အနောက်နိုင်ငံများ နှင့် ကောင်းစွာသိကျွမ်းသောသူဖြစ်သည်။ မြန်မာနန်းတွင်းတွင် ဝန်ကြီးချုပ်ရာထူး မရှိသော်လည်း ဥရောပသံတမန်များက ၎င်းကို ဝန်ကြီးချုပ်အဖြစ် သိကြသည်။ ကင်းဝန်မင်းကြီးဦးကောင်းသည် ဘုရင်၏ ညာလက်ရုံးတစ်ဦးအနေဖြင့် ၁၈၇၁ ခုနှစ်တွင် အင်္ဂလန်နိုင်ငံသွား မြန်မာ ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့ကို ဦးဆောင်ခဲ့သည်။

၁၈၇၂ ခုနှစ်တွင် အနောက်နိုင်ငံများနှင့် သံတမန်ဆက်ဆံရေး ပိုမိုခိုင်မာစေရန် ရည်ရွယ်စေလွှတ်သော ချစ်ကြည် ရေးအဖွဲ့ကိုလည်း ဦးဆောင်ခဲ့သည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် စည်းမျဉ်းခံဘုရင်စနစ်ကို ထူထောင်ရန်ပင် စိတ်ကူးရှိခဲ့သော၊လစ်ဘရယ်ဆန်သော ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးအဖြစ် ဦးကောင်းကို ရည်ညွှန်းကြသည်။ အမြော်အမြင်အရှိဆုံးဝန်ကြီး တစ်ပါးဖြစ်ပြီး မြန်မာ့လွတ်လပ်ရေးကို ထိန်းသိမ်းရန် သန္နိဋ္ဌာန်ရှိသော၊ အင်္ဂလိပ် နှင့် ပြင်သစ်ဘာသာစကားကိုပါ ကျွမ်းကျင် စွာ ပြောဆိုတတ်သည့် ဦးကောင်းသည် ရုရှားခရီးသွားများနှင့် အဆက်အသွယ် ရရှိရေးကိုတက်ကြွစွာလုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ မြန်မာနိုင်ငံအနေဖြင့် တစ်ဖက်၊ အော်တိုမန်အင်ပါယာ၊ ဗြိတိန် နှင့် ပြင်သစ်တို့ကတစ်ဖက် ဖြစ်ပွားခဲ့ သော ခရိုင်းမီးယားစစ်ပွဲ (၁၈၅၃-၁၈၅၆) ကာလတွင် ရုရှားနိုင်ငံကို အလားအလာရှိသော မဟာမိတ်အသစ်အဖြစ် ရှုမြင်ခဲ့ကြသည်။ ဗြိတိန်နှင့် ရုရှားနိုင်ငံ တို့အကြား ကြီးမားသောအားပြိုင်မှုများ ကို တွေ့မြင်ခဲ့ကြပြီး ရုရှားနိုင်ငံကို မြန်မာ နိုင်ငံ၏ သံတမန်ရေး မဟာမိတ် (သို့မဟုတ်) ဗြိတိသျှကျူးကျော်မှုမှ ကာကွယ်သူအဖြစ်ပါ လုပ်ဆောင်ပေးနိုင်ရန် မျှော်လင့်စိတ်ကူးခဲ့ကြသည်။

မြန်မာဘုရင်နှင့် မှူးမတ်များသည် ဗဟိုအာရှဒေသနှင့် ပစိဖိတ်သမုဒ္ဒရာ ဒေသများသို့ ရုရှားနိုင်ငံ၏ အာရုံစိုက်မှု တိုးလာသည်ကို ဘာသာပြန်သတင်းစာ များမှတစ်ဆင့် သိရှိခဲ့ကြသည်။ ရုရှားအင်ပါယာ လက်အောက်ရှိ အာမေးနီးယားဒေသမှ အာမေးနီးယား လူမျိုးများသည် အော်သိုဒေါက်စ် ဖြစ်ကြကာ ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင်များ ရုရှားနိုင်ငံကို ၎င်းတို့၏ ကာကွယ် စောင့်ရှောက်သူအဖြစ် သဘောထားခဲ့ ကြပြီး ၁၈၃၆ ခုနှစ်တွင် ဂရီဂိုရီယန် သာသနာပြု ဘုရားကျောင်း (Gregorian Church) အသင်းတော်ကိုရုရှားအင်ပါယာ လက်အောက်တွင် ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ အသင်းတော်အဖြစ် ထူထောင်ခဲ့သည်။ မြန်မာနန်းတွင်းမှ အာဏာပိုင်များသည် နန်းတွင်းသို့ အဝင်အထွက်ရှိသူ အာမေးနီးယားလူမျိုး ကုန်သည်၊ ကုန်သင်္ဘော များပိုင်ရှင် မစ္စတာအိုဗာနီးအာမီယာခန်း(Ovanes Amirkham) (မစ္စတာအူပရင် ဟု ယူဆရသူ) ကို စည်းရုံးပြီး ၎င်းအသင်း တော်၏ဘုန်းတော်ကြီးမှတစ်ဆင့် မြန်မာ- ရုရှားဆက်ဆံရေး တိုးတက်ရေးအတွက် အကူအညီရရှိရန် ကြိုးပမ်းခဲ့ကြသည်။ ၁၈၇၃ ခုနှစ် မတ်လတွင် ရတနာပုံနေပြည်တော်၌ မြန်မာဘာသာကို လေ့လာနိုင်မည့် ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းတစ်ကျောင်းတည်ထောင်ပြီး သင်းအုပ် ဘုန်းတော်ကြီးတစ်ပါး ထားရှိရေးကိစ္စအတွက် အာမေးနီးယား သာသနာပိုင် ဘုန်းတော်ကြီး ဂျီဗို့ဂ် – ၄ (Gevork-IV) ၏ ကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်သော ဂိုဏ်းချုပ် ဘုန်းတော်ကြီး ဂရီဂိုရီ (Archbishop Gregory) သည် မြန်မာနိုင်ငံကို လာရောက်ခဲ့သည်။

ထိုဘုန်းတော်ကြီး မြန်မာနိုင်ငံတွင် နေထိုင်စဉ်အတွင်း ထိုဘုန်းတော်ကြီးမှတစ်ဆင့် ရုရှားသာသနာပြု ဘုရားကျောင်းတော် (Russian Church) ၏ သာသနာပိုင် ထံသို့ စာတစ်စောင်ရေးသားပြီး မြန်မာ- ရုရှားဆက်ဆံရေး ထူထောင်ရန်အတွက် အကူအညီပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ ထိုနှစ်ထဲမှာပင် မြန်မာမှူးမတ်များ က မြန်မာနိုင်ငံသို့ ရောက်ရှိလာသော မစ္စတာ အူရှာရော့ဗ် (Usharov) အမည်ရှိ မထင်မရှား ရုရှားဧည့်သည်တစ်ဦးအား မြန်မာ-ရုရှား သံတမန်ဆက်ဆံရေး ထူထောင်နိုင်ရေး အကူအညီပေးရန် ရုရှား ဘုရားကျောင်းတော် (Russian Church) သို့ အလားတူ စာတစ်စောင် ပေးပို့စေခဲ့သည်။ ထိုစာကိုရုရှားဘုရားကျောင်းတော်က လက်ခံရရှိခဲ့ပြီး ရုရှားအစိုးရထံသို့ ဆက်လက်ပေးပို့ခဲ့ရာ ရုရှားအစိုးရကရင်းနှီးဖော်ရွေစွာ တုံ့ပြန်ခဲ့သော်လည်း
တရားဝင်သံတမန်ဆက်ဆံရေးအတွက် အဆိုပါမူ မယုတ်မလွန်သာပြန်ကြားခဲ့သည်။ လမ်းကြောင်းများ ထပ်မံရှာဖွေခဲ့ လမ်းကြောင်းများမှ အောင်မြင်မှုအနည်းငယ်သာ ရရှိခဲ့သည့်အတွက် မင်းတုန်းမင်းသည် အခြားသွယ်ဝိုက်သော လမ်းကြောင်းများကို ထပ်မံရှာဖွေခဲ့သည်။ ၁၈၇၄ ခုနှစ်တွင်ဘုံဘေမြို့မှ ပါရှားကောင်စစ်ဝန်သည် မန္တလေးသို့ လာရောက်လည်ပတ်စဉ် မြန်မာဝန်ကြီးက ပါရှားနိုင်ငံမှ ရုရှား သံတမန် မစ္စတာအေအက်ဖ်ဘာဂါ (Mr. A.F Berger) မှတစ်ဆင့် ရုရှားနိုင်ငံနှင့် သံတမန်အဆက်အသွယ် ထူထောင်ရေး အတွက် အကူအညီတောင်းခံခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ရုရှားပြည့်ရှင် ဇာဘုရင် အလက်ဇန်းဒါး-၂ (Alexander II) က မြန်မာနိုင်ငံသည် ရုရှားနိုင်ငံ၏ နိုင်ငံရေး နှင့် ကုန်သွယ်ရေး အကျိုးစီးပွားနယ်ပယ် ၏ ပြင်ပတွင်ရှိနေသောကြောင့် ဆက်ဆံ ရေးထူထောင်လိုခြင်း မရှိသေးကြောင်း ရုရှားနိုင်ငံခြားရေး ဝန်ကြီးဌာန၏ ဖြေကြားချက်တွင် ဖော်ပြထားသည်ကို တွေ့ရသည်။ မြန်မာနိုင်ငံအနေဖြင့် ရုရှားနိုင်ငံနှင့် တစ်ဖက်ကသံတမန် ဆက်ဆံရေး ထူထောင်လိုသကဲ့သို့ တစ်ဖက်ကလည်း ဗြိတိသျှရန်မှ ရုရှားနိုင်ငံ၏ အကာအကွယ်ပေးမှုအား လိုလား သည်ကို ရုရှားနိုင်ငံက ရိပ်စားမိသဖြင့် ဗြိတိသျှတို့နှင့် ဆက်ဆံရေး ပိုမိုဆိုးရွား လာစေမည့်ကိစ္စရပ်ကို ရုရှားနိုင်ငံအနေ ဖြင့် စွန့်စားလုပ်ဆောင်မှု မပြုလိုခြင်း ဖြစ်သည်။ (ဆက်လက်ဖော်ပြပါမည်)

ရေးသားသူ – မောင်လွင်မြင့်

မိုးနတ်မင်း ပရိသတ်ကြီးလည်း အခုသတင်းလေးကိုဖတ်ပြီး ထင်မြင်ချက်တွေကို ကွန်မန့်မှာရေးခဲ့ရင်း မိတ်ဆွေများသိအောင် သတင်းကို မျှဝေပေးခဲ့ပါဦး။